Jitske Visser

“Door de paralympische beweging heb ik mijn plek in het leven gevonden”

“Een gouden plak behaald op de Spelen was de enige medaille die nog ontbrak in onze prijzenkast. We hebben zo veel gewonnen met het Nederlands rolstoelbasketbalteam. Europees kampioen, wereldkampioen, brons in Londen en Rio. En daar was in Tokio dan eindelijk het goud. Het mooiste vond ik de prijsuitreiking. Normaal krijg je een medaille door een official omgehangen. Vanwege de coronapandemie deden we dat nu bij elkaar. Toen ik ’m omhad en vastpakte, dat was echt supervet. Onwerkelijk. De eerste twee weken heb ik die medaille nauwelijks afgedaan, en die was best zwaar.

“Ik heb veel over mensen geleerd”

Tokyo had voor mij nog een hoogtepunt in petto. Namens Nederland had ik me kandidaat gesteld voor de Atletencommissie van het IPC. NOC*NSF had nagedacht wie ze daarvoor konden voordragen. Uiteindelijk is de keuze op mij gevallen. ‘Jij bent niet bang om je mening te geven’, zeiden ze. ‘En je kent de paralympische wereld goed.’ Daar zit wat in. Ik was vijftien toen ik meedeed aan mijn eerste Paralympische Spelen. De paralympische beweging is van grote invloed op mijn leven geweest. Ik heb er ontzettend veel van geleerd en ik heb er mijn plek in het leven door gevonden. Het zou mooi zijn als andere paralympische topsporters dat ook mogen ervaren. Daar wil ik graag mijn steentje aan bijdragen. Door de leden van de commissie ben ik bovendien gekozen als voorzitter (ik had me kandidaat gesteld). Het is onwijs fijn dat ze het vertrouwen in me hebben uitgesproken. Deze rol betekent dat ik automatisch lid ben van het IPC-bestuur. Sinds september 2022 geldt dat ook voor de vicevoorzitter. Dat betekent twee stemmen voor de atleet, een fantastische stap vooruit. De stem van atleten wordt zo steeds belangrijker. Een goede zaak.

Voor de IPC Atletencommissie hebben we regelmatig meetings. Met het bestuur van het IPC komen we normaal gesproken drie keer per jaar een weekend bij elkaar. Daarnaast heb je maandelijks een onlinemeeting. Als voorzitter van de IPC Atletencommissie schuif je bovendien aan bij de Atletencommissie van het IOC. Dat is dus lekker druk allemaal. De combinatie met trainingen en wedstrijden is pittig, maar door ruim van tevoren te plannen gaat dat goed. Ik heb geen enkele reden tot klagen. Het is toch heerlijk als je van je hobby je werk kunt maken? Living the dream!

Welke topsporteigenschappen ik meeneem naar de werkvloer? Nou, wat ik belangrijk vind, is om een doel voor ogen te hebben. Bij basketbal heb ik dat ook. Dat doel bestaat uit kleine subdoelen die je kunt najagen. En mijn ervaring als teamsporter helpt me ook. Sinds 2008 heb ik in verschillende teams gespeeld en veel van en over mensen geleerd. Ook dat je het niet altijd met elkaar eens bent. En dat is prima, daar kan misschien juist wel iets moois uit voortkomen. Tegelijkertijd moet je sociaal een beetje handig zijn en altijd en overal openstaan voor mensen en naar ze luisteren.”

Op haar tiende ging Jitske Visser op rolstoelbasketbal. Vijf jaar later werd ze geselecteerd voor het Nederlands team en maakte ze haar opwachting op de Spelen van Beijing. Na een zesde plaats toen en een bronzen plak in Londen en Rio veroverde Nederland de gedroomde gouden medaille in Tokio. Mission accomplished. En nu is er een nieuwe missie. Jitske werd gekozen als voorzitter van de Atletencommissie van het Internationaal Paralympisch Comité (IPC). In die rol komt ze op voor de belangen van paralympische sporters wereldwijd.

“ ‘Jij bent niet bang om je mening te geven’, zeiden ze”

topsport en werkervaring