“Iedereen zou als een topsporter behandeld moeten worden”

maatschappelijke inzet TeamNL

Eigenlijk vanaf dag één dat ik in het ziekenhuis lag, was het mijn doel om weer op het ijs te staan. Dat was een pittig traject. Ik heb acht weken in het ziekenhuis gelegen en had daarna nog zeker een jaar nodig om te herstellen. Dat ging gepaard met veel ups en downs, maar ik heb nooit mijn droom opgegeven. Ik ben blijven geloven dat het weer kon. Daar heb ik alles voor gedaan. Wat me enorm heeft geholpen, is de steun die ik heb gehad van mensen vanuit het hele land. Dat heeft me goed gedaan. Ik wilde iets terugdoen. Vanuit die gedachte is de Sjinkie Foundation opgericht. Om anderen die hetzelfde hebben meegemaakt als ik te helpen met hun terugkeer in de maatschappij. Zodat ze hun eigen dromen en doelen kunnen najagen. Ik weet uit ervaring hoe zwaar dat is. Een beetje extra steun kan geen kwaad.

Met de Sjinkie Foundation bieden we ondersteuning bij het herstel. Sporten en bewegen zijn daar belangrijke middelen bij. We organiseren activiteiten en helpen mensen door een luisterend oor te bieden. Mensen denken dat je met brandwonden heel erg beperkt wordt in je bewegingsvrijheid. Voor een deel is dat natuurlijk ook zo, maar je kunt altijd wel iets doen. Het is superbelangrijk om vroeg in het genezingsproces met bewegen te beginnen. Dat scheelt zo’n eind in het vervolg van je herstel. Als je dat mensen kunt vertellen, dat stimuleert. Bij mij zien ze ook dat het gewerkt heeft en dat ik weer op het ijs sta. Het is mooi als je op deze wijze iets voor iemand kunt betekenen.

Een tijdje terug kwamen we in contact met een jongetje dat ook in het brandwondencentrum in Groningen had gelegen en over zijn hele lichaam verbrand was. Hij had verder niets met sport, maar vond het fantastisch dat ik daar ook had gelegen. Hij wilde graag een keer bij mij komen kijken en is bij een training in Heereveen geweest. Daar hebben we met elkaar gesproken. Dat vond hij te gek. Hij zag mij bezig en dacht: Als Sjinkie kan herstellen, kan ik het ook. Hij was via het brandwondencentrum met ons in contact gekomen. De artsen daar hadden hem over de Sjinkie Foundation verteld. Met het brandwondencentrum hebben we goed contact. De lijntjes zijn kort.

Wat ik zou willen, is dat iedereen als een topsporter behandeld wordt. Van de artsen kreeg ik te horen dat ik wel op een andere manier behandeld werd dan iemand die geen topsporter is. Bij mij werd er heel goed nagedacht, overlegd en besproken wat we gingen doen: ‘Hé, hij wil straks weer schaatsen en naar de Olympische Spelen. Op sommige plekken is zijn huid verbrand. Die plekken zijn heel cruciaal voor het schaatsen. Daar moeten we iets meer aandacht aan besteden.’ In die zin waren de artsen in het ziekenhuis ook bezig met de Olympische Spelen in Beijing. Mooi natuurlijk. Maar voor anderen zou het ook zo moeten zijn. De Sjinkie Foundation maakt ze daar bewust van. Ik ben het uithangbord daarvan, dat is logisch, maar mijn focus ligt in eerste instantie wel op mijn topsportcarrière.

Mijn doel voor nu is meedoen aan de grote internationale toernooien, de EK’s en WK’s. Het grote doel is Milaan 2026. En dan is het denk ik wel mooi geweest. Dan ben ik 36. Ik ben een liefhebber en zou het liefst zo lang mogelijk doorgaan, maar je moet een keer stoppen. Het zou mooi zijn als dat kan met een gouden medaille. Die heb ik nog niet. Op de individuele nummers wordt dat heel lastig, maar op de relay kan het altijd. Charles Hamelin won met Canada ook goud op de relay op zijn 36ste. Ik ga ervoor. Met de support van mijn artsen. Af en toe krijg ik nog berichtjes van ze en wensen ze me succes.”

Sjinkie Knegt

“Het was een pittig traject, dat gepaard ging met veel ups en downs, maar ik heb nooit mijn droom opgegeven”

“Nadat ik hersteld was van mijn brandwonden en ik klaar was om weer te racen, kwam alles stil te liggen door corona. Voor de Olympische Spelen van Beijing 2022 heb ik daardoor maar een paar wedstrijden gereden. Dat is eigenlijk te weinig. Je hebt wedstrijden nodig om optimaal te kunnen presteren op de Spelen. Hoe dan ook, ik was superblij dat ik erbij was. Helaas vielen de resultaten wat tegen. Ik had meer verwacht van de relay-nummers. Bij de mixed relay ging Suzanne onderuit en bij de mannen-relay werden we op de streep geklopt. We hadden twee keer een medaille moeten pakken. Maar het is niet anders.

Het liefste wat Sjinkie Knegt doet, is over het ijs scheren. In januari 2019 kwam daar een eind aan. Hij raakte ernstig gewond, nadat hij zijn houtkachel aanstak en zijn kleding in brand vloog. Een lang en zwaar revalidatietraject volgde. De steun die hij uit de samenleving kreeg, was hartverwarmend. Anderen die hetzelfde hebben meegemaakt als hij, verdienen die steun ook. Vanuit die gedachte werd de Sjinkie Foundation opgericht.

“Met de Sjinkie Foundation wil ik iets terugdoen voor de samenleving”