de volgende carrière

“Op mijn twaalfde droomde ik ervan
de Russen te verslaan”

“Helder communiceren neem ik mee naar de werkvloer”

In februari 2023 ben ik na een traineeship van een maand als tester bij DUO begonnen. Ik zit hier op mijn plek, al zijn sommige dingen anders dan ik gewoon was. Bij topsport werk je met duidelijke en meetbare doelen. Nu is dat vager. En ik was gewend om superhoge doelen te stellen. Als je daar een deel van haalt, heb je een goed jaar gehad. Bij DUO ligt de lat lager, want dan haal je het sowieso. Het is een andere manier van werken. De uitdaging voor mij is er niet minder om. Ik zit in een team waar veel gebeurt en waar ik kan blijven groeien. In het dammen had ik daar een coach voor. De focus was: ‘Hoe kunnen we jou zo goed mogelijk ontwikkelen?’ Die benadering mis ik soms. En klankborden, het sparren met je coach. Anders is ook dat ik op vaste tijden werk. Om vijf uur ’s middags zit de dag erop en zijn we klaar. Terwijl ik vroeger de hele dag met dammen bezig was en pas stopte als ik er een goed gevoel bij had. Of het nu ’s avonds om zeven uur of om tien uur was.

Wat ik heb meegenomen vanuit de topsport naar de werkvloer, is helder communiceren. Als topsporter moet je duidelijk aangeven waar je tegen aanloopt en wat je nodig hebt om zo goed mogelijk te presteren. Voor mijn collega’s is dat minder makkelijk dan voor mij. Als iemand niet lekker meedraait, dan vraag ik op een nette en positieve manier: ‘Hoe kunnen we je helpen om beter te presteren in het team?’ Eigenlijk is dat niet meer dan logisch. Daar hebben we allemaal voordeel van. Ik ben overigens zelf ook altijd superscherp op hoe ik me kan verbeteren. Dat ben ik gewend vanuit de topsport. Het heeft met gedrevenheid te maken. Ik denk dat ik dat ook inbreng als topsporter. En ik kan goed focussen. Ik heb geen enkele moeite om me een dag lang te concentreren. Wedstrijden bij dammen duurden vier tot vijf uur, mijn trainingen vaak nog veel langer. Bij anderen is de concentratie niet in die mate aanwezig, wat logisch is. Ze zijn er niet op getraind.

Waarom ik gestopt ben met dammen? Ik had mijn studie afgerond, was voor de derde keer wereldkampioen geworden en wilde me maatschappelijk oriënteren. Wat ook meespeelde, is dat de Russen wegvielen. Lang kwamen ze in het dammen op één, twee en drie met Tjizov, Georgiev en Schwarzman. Op mijn twaalfde droomde ik ervan om ze te verslaan. Naar dat niveau wilde ik, daar deed ik het voor. Door de inval van Rusland in Oekraïne zijn ze geschorst. Dat kan ik begrijpen. Tegelijkertijd haalde het de uitdaging voor me weg. Stoppen was geen moeilijke keuze. Bij de bond waren ze geschokt, dat wel, maar ik ben altijd open naar ze geweest en heb aangegeven dat het me niet realistisch leek om mijn hele leven te dammen. Ik vond het wel lastig om te stoppen bij mijn damclub Hijken DTC, waar ik competitie speelde. Het voelde alsof ik ze in de steek liet.

Al met al is mijn transitie van topsportcarrière naar maatschappelijke carrière soepel verlopen. Ik heb twee keer naar een baan gesolliciteerd. De eerste keer was een mismatch, maar wel leerzaam. De tweede keer was het raak. Tijdens mijn sollicitatiegesprek zat ik tegenover drie mensen. Twee vonden het mooi dat ik wereldkampioen dammen was en zagen het zitten. De derde zei: ‘Maar je hebt helemaal geen bijbaantjes gehad of werkervaring opgedaan.’ Ik zei dat dammen mijn baan was. Die benadering sloeg aan. Mijn tip voor topsporters die aan het begin van hun sportcarrière staan, is: denk na over de lange termijn. Wat je dan wilt gaan doen. Het voelde voor mij heel gezond om daarin te investeren tijdens mijn carrière. Door mijn studie heb ik de kans gekregen om goed te landen na de sport.”

Roel voelt zich happy in zijn nieuwe rol. “Ik draag bij aan de maatschappij. Dat is een fijn idee. Dammen deed ik vooral voor mezelf. Je bezorgt er anderen misschien plezier mee, maar dat is toch anders. Maatschappelijk besef heb ik van huis uit meegekregen. Mijn moeder zei altijd dat ze het leuk zou vinden als ik nuttig werk ging doen. Ze werkte zelf in het onderwijs. Niet dat ze tegen topsport was, maar ze gaf me mee dat er meer is dan dammen alleen. Mijn mentor op de middelbare school zat op dezelfde lijn: ‘Roel, dat dammen is leuk, maar je kunt veel meer.’ Hij raadde me aan om toch vooral te gaan studeren. Ik dacht er net zo over. Ik vond het een geruststelling voor de lange termijn. Dan heb je wat achter de hand voor als het dammen om wat voor reden dan ook stopt.

Ik heb Natuurkunde gestudeerd, in Groningen. Een studie van vijf jaar. Ik heb er bewust tien jaar voor uitgetrokken. Eerst verdeelde ik de week tussen dammen en studeren. Later ging ik met blokken werken. Dat werkte beter. Rond wedstrijden focuste ik op het dammen, in andere periodes op mijn studie. Tijdens mijn afstudeeronderzoek heb ik zelfs een jaar niet gedamd. Ik koos er bewust voor om dat jaar te investeren in het afronden van mijn studie. Mijn afstuderen was een moment om na te denken wat ik wilde gaan doen. Ik dacht aan stoppen met dammen, maar ben doorgegaan, omdat ik een tweekamp om de wereldtitel tegen Alexander Georgiev kon spelen, met tien wereldkampioenschappen de meest succesvolle dammer aller tijden. Een te mooie uitdaging. Het zou in 2021 in Eindhoven plaatsvinden. Helaas trok hij zich terug. Hij wilde pas spelen als COVID-19 uit de wereld was. Een jaar later werd ik wereldkampioen tegen zijn vervanger Alexander Schwarzman. En toen was het af.

Roel Boomstra werd drie keer wereldkampioen dammen. Na de laatste keer vond hij het tijd voor wat anders. Voor nieuwe perspectieven. Voor bijdragen aan de maatschappij. Inmiddels werkt hij als tester bij de Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO) in zijn woonplaats Groningen, wat hem uitstekend bevalt. Een gesprek over de transitie van topsporter naar werknemer, over superhoge doelen, helder communiceren en handig solliciteren.

Roel Boomstra

“Maar je hebt helemaal geen bijbaantjes gehad of werkervaring opgedaan”