de volgende carrière

“Eén droom staat nog open”

“Je bent altijd een van de spelers geweest en ineens heb je een andere rol”

In het begin was het wennen. Je bent altijd een van de spelers geweest en ineens heb je een andere rol. Nu gaat het prima. Met de spelers heb ik een goede klik en ze willen luisteren. Praten kan ik niet, maar ik maak veel gebruik van handgebaren. Daarmee kom je een eind. Of ik praat via mijn computer met ze. Wat fijn is, is dat ik goed begeleid word door Roy en assistent-bondscoach Anisha Tersteeg. Zij zijn mijn maatjes. We hebben een paar keer per jaar een voortgangsgesprek. Om te kijken hoe de transitie van topsporter naar trainer gaat. Dat doen we aan de hand van mijn persoonlijk ontwikkelingsplan, mijn POP. We hebben verschillende doelen opgesteld voor mij als videoanalist en als trainer. Hoe coach je bijvoorbeeld spelers, hoe geef je aanwijzingen, wanneer zoek je iets uit voor je spelers en wanneer laat je ze zelf iets uitzoeken? Dat soort dingen.

Ik vind het superleuk werk. Je bent met mensen bezig, je mag spelers helpen, je mag spelers beter en sterker maken. En er wordt veel gelachen. De sfeer is goed. We zijn gewoon een superteam met elkaar. Het allerleukste vind ik het om videoanalyses te maken van de trainingen en wedstrijden. Daar wil ik heel goed in worden. Dus ik luister heel goed naar Roy. En wat leuk is, is dat de prestaties met TeamNL Boccia goed zijn. In 2023 tijdens de European Para Championships in Rotterdam zijn twee spelers van ons team Europees kampioen geworden, Daniel Perez en Chantal van Engelen. Ook als team hebben we goud gehaald en hebben we ons rechtstreeks geplaatst voor de Paralympische Spelen. De ambiance was geweldig. Vanaf de allereerste dag was het druk bij boccia in Ahoy. Er zat veel oranje op de tribune. Het was genieten van de sfeer. De finales werden buiten op het Schouwburgplein in het centrum van Rotterdam gespeeld. Het was uniek. Het bracht boccia naar de mensen toe. Dat zien we graag.

Hoe mijn toekomst eruitziet? Ik heb al veel dromen gerealiseerd. Ik ben topsporter geweest, ik ben Nederlands kampioen geworden, ik heb meegespeeld in de film New Kids, ik heb gewerkt op een basisschool en ik ben trainer en videoanalist geworden. Maar één droom staat nog open: ik zou heel graag een keer naar de Paralympische Spelen willen. Als speler gaat dat niet meer lukken, dus dan moet het als trainer. Parijs komt te vroeg voor me. Dan zit ik thuis achter mijn laptop naar Daniel en Chantal te kijken, die zich al voor de Paralympische Spelen gekwalificeerd hebben, en videoanalyses te maken die ik naar Roy opstuur. Misschien kan het vier jaar later. Maar eerst heel veel leren en beter worden als trainer en videoanalist.”

Op de Paralympische Talentdag van NOC*NSF in 2012 kwam Barend in aanraking met boccia. Het leek hem wel wat. Na achttien jaar rolstoelhockey wilde hij iets anders proberen. En belangrijker nog: hij wilde naar de Paralympische Spelen. Boccia bood nieuwe mogelijkheden. Helemaal toen voormalig bondscoach Joep Pelsser hem vroeg om onderdeel te worden van TeamNL Boccia.

“Dat was super. Als je met de beste spelers traint, word je zelf ook beter. Daar heb ik veel profijt van gehad. Ik ben zelfs Nederlands kampioen geworden. Helaas heb ik mijn grote droom, me kwalificeren voor de Paralympische Spelen, niet kunnen waarmaken. Wel heb ik verschillende mooie trips gemaakt. Mijn eerste grote toernooi was het WK van 2014 in China. Dat was een bijzondere ervaring. Het WK van 2018 in Liverpool kan ik me ook nog goed herinneren. Het leuke was dat mijn ouders en mijn tante en oom uit Engeland op de tribune zaten. Dat maakte het speciaal.

En toen kwam corona. Dat heeft me geen goed gedaan. We konden lange tijd niet spelen en toen het weer mocht, haalde ik mijn oude niveau niet meer. Daarbij waren de regels veranderd en mocht er geen reservespeler meer mee naar toernooien. Dat was voor mij een nadeel, want ik had Daniel Perez in mijn categorie voor me. Die is gewoon beter. Hij behoort tot de absolute wereldtop. Ik heb het toen best even zwaar gehad met dat ik niet meer in beeld was. Maar op een gegeven moment accepteer je dat en moet je verder. Wat voor mij prettig was, is dat bondscoach Roy de Haas me vroeg om videoanalist en trainer te worden bij TeamNL Boccia. Daarover heb ik geen seconde hoeven nadenken. Ik wilde heel graag bij het team blijven. Na al die jaren zijn het vrienden van me geworden. Dat laat je niet makkelijk los.

Veel dromen van Barend Drost zijn uitgekomen, eentje nog niet. Hij wil graag naar de Paralympische Spelen. Wellicht kan dat in de toekomst als trainer van TeamNL Boccia. Boccia – een soort petanque voor mensen met een cerebrale parese, spierziekte of dwarslaesie – is de sport die hij jarenlang op hoog niveau speelde. Hij werd er Nederlands kampioen in. Een gesprek over zijn topsportcarrière, de transitie van topsporter naar trainer en zijn toekomstdromen.

Barend Drost

“Eerst heel veel leren en beter worden”